Twee werelden

Er is een wereld van mogelijkheden en een wereld van zekerheden. Beiden even aantrekkelijk als onbevredigend, maar onverenigbaar. Mogelijkheden doen verlangen naar zekerheden, zekerheden naar mogelijkheden. Mijns inziens mooi beschreven door Michel Houellebecq in: de mogelijkheid van een eiland. Doordat deze twee werelden nooit gelijktijdig kunnen bestaan zal er tijdens de transitie van mogelijkheid naar zekerheid en vices versa altijd een nulfase zijn. Een moment zonder zekerheden, waarin de mogelijkheden zich nog niet geopenbaard hebben of andersom. Dat is het rottigste moment. Ik denk dat de kredietcrisis daar een goede voorbeeld van is! :-)